Tandenpoetsen met zand...lekkur!

Tandenpoetsen met zand...lekker!

Dag allemaal, daar zijn we weer! J

Vorige keer eindigde ik met dat Tim, Paula en Steef op woensdag 26 november in Cairns zouden arriveren. Bleek dat die gasten al op m’n voicemail stonden toen ik het internet café uitkwam. Ze waren er al...een dag te vroeg! Dus hebben we gelijk maar afgesproken om ’s avonds te gaan bieren in de Ierse Pub J.P. O’Briens. Toen ik daar om even over 21:00 aankwam zaten ze er al. Vreemd toch om opeens die bekende koppen te zien als je zo ver van huis bent. Maar wel gezellig. Na een paar jugs op het terras, zijn we maar naar binnen gegaan en later ook nog naar ‘The Woolshed’, waar we goedkoop (2 AUD$) Bundi’s (local rum) met coke konden drinken.

Op woensdag 26 november had ik weer met ze afgesproken. ’s Middags ben ik met Tim en Paula naar ‘The Lagoon’ geweest om lekker een duik te nemen. En ’s avonds zijn we met z’n allen bij een Italiaan op de boulevard gaan eten. De volgende dag moesten zij vroeg duiken en ik zou naar Mission Beach vertrekken, dus zijn we niet echt wezen stappen.

Donderdag 27 november ben ik met de Greyhound bus naar Mission Beach gereden. Dat was maar 2 uur verderop. Ik ontmoette in de bus Dave, de Canadees. Dave bleek al gereserveerd te hebben bij the Treehouse Lodge. Klonk goed, dus ging ik daar ook maar heen. Was inderdaad een top locatie v.w.b. een hostel: hangmatten, zwembad, uitzicht op het regenwoud. Helemaal goed. Alleen een beetje ver uit het centrum. Al was het dorp maar 1 straat groot. In Mission Beach kon je tochten maken door het regenwoud. Alleen moest je wel oppassen voor Cassowary’s. Dat zijn agressieve vogels, die zo groot zijn als een mens en hebben nogal wat weg van een struisvogel, maar dan zwart. Die beesten worden met uitsterven bedreigd, maar zijn dus ook vrij gevaarlijk. Dus ik met Dave op zoek in het regenwoud. Nou, we vonden overal Cassowary kak en we hoorden ze ook, maar we zagen geen rare vogels. Behalve Dave, die was er zelf één... Die gast was nog nooit in een regenwoud geweest en schrok echt van elke spin, tor of vlieg. Rare lui die Canadezen en dan te bedenken dat vooral die ons hebben bevrijd tijdens de 2de wereldoorlog. We moesten trouwens liftend terug naar het strand, want we hadden een klein navigatiefout gemaakt. ’s Avonds was er natuurlijk in Mission Beach niets te beleven. Dus werd het een avondje chillen in ‘The Treehouse lodge’. Daar bleek nog een rare vogel rond te lopen. Dat was Clement, ook een (18 jarige) Canadees! Maar deze pakte juist elk insekt dat groter was dan 5 cm op en plaatste dat op z’n neus! Maar hij wist er dan ook wel veel van af. Toch..het blijft raar volk. Voor de rest nog wat geborreld met een zeer internationaal gezelschap aan Duitse biertafels en toen lekker gaan maffen.

Vrijdag 28 november vond ik Mission Beach wel mooi geweest. Bovendien regende het boven het..jaja..REGENwoud. Dus snel weer verder naar Ayr, of beter gezegd Alva Beach, voor een duik naar het wrak van het in 1911 gezonken stoomschip S.S. Yongala met 122 passagiers aan boord. Dat schijnt echt één van de mooiste duiklocaties in de wereld te zijn. Onderweg hadden we veel vertraging. Bleek namelijk dat de avond ervoor een vrachtwagen zich in een trein had geboord. Toen we er na twee uur vertraging langsreden zagen we de enorme ravage. Vele wagons lagen op hun kant en van de vrachtwagen zag je alleen nog maar de aanhanger liggen. Pas 2,5 uur later dan gepland kwamen we aan in Ayr. Vanaf daar moest ik nog 16 km met een taxi. De duikschool met accomodatie bleek niet veel meer te zijn dan een flink woonhuis in een woonwijk in the middle of nowhere. Eigenlijk zou ik pas zondag duiken, maar hier was echt geen reet te doen, behalve die duik. Dus gelijk maar gevraagd of ik de volgende dag niet kon duiken. Dat was moeilijk want alles zat vol, maar ze zouden kijken. ’s Avonds uit nood maar de James Bond film ‘Die Another Day’ en Crocodile Dundee gekeken in de gemeenschappelijke woonkamer. Daarna maar gaan pitten...

Zaterdag 29 november werd al om 07:00 wakker gemaakt met de mededeling dat ik met de middaggroep meekon. Mooi...snel verder slapen dus. Die middag scheurden we met een 4WD het strand op en vervolgens gingen we met een flinke speedboot over een strakke zee. Echt heerlijk. We voeren met zo’n 34 knopen (da’s een slordige 50 km per uur) over het water. En ja, dat is heel snel voor een boot. Eenmaal op de duiklokatie lagen we snel in het water. De S.S. Yongala lag op zo’n 27 meter diepte. En het stikte er van de vis! We zagen al gauw een Shufflenosed Ray (beetje een kruising tussen een haai een rog), een mega Groper (dik 200 kg) en grote zeeschilpadden. Verder waren er nog grappige details in het schip te zien, zoals de motor, de badkamer en...de toiletten. Maar verder stikte het er werkelijk van de vis vanwege alle koraal op en rond het wrak. Het was echt helemaal top! We deden daar 2 duiken. En mijn buddy tijdens deze duiken kwam uit Japan. Die leek zelf wel een vis zo weinig lucht gebrukte ze. Alleen wij tweeën, mochten tijdens onze eerste duik nog een derde ronde om het schip. De rest moest al omhoog. Maar toen ook wij bovenkwamen had de onervaren Japanse nog steeds een halve tank (100 bar) lucht over, na 52 minuten op gem. diepte van 25 meter! Bij de tweede duik was het nog erger toen had ze nog 130 bar over. Ok, die duik was maar 38 minuten, maar de dive master (en ook ik) had nog maar 100 bar en dan is het toch echt heel bijzonder. Na het duiken vlogen we weer over het water naar de kust. Tijdens ons ritje met de 4WD ging het bijna even mis, want Irwin (de andere dive master) schatte een heuveltje iets verkeerd in en de wagen twijfelde of het niet zijwaards van de berg zou afrollen. Ging gelukkig goed. ’s Avonds werd ik naar een backpackers lodge in Ayr gebracht, zodat ik ’s ochtends zo op de bus kon stappen. Dat hostel zag er werkelijk niet uit. Maar er stond iets dat op een stapel bed leek. Ik dacht, voor een nachtje kan het wel...wat moest ik immers anders...

Zondag 30 november ben ik gauw uit dat stinkhok weggegaan en zat ik om 07:30 al in de bus naar Airlie Beach, de plaats van waaruit de meeste zeilboten richting de Whitsundays varen. Ik was echter gebeld dat mijn geboekte boot voor onderhoud uit het water was gehaald en dus of ik met een andere boot meewilde. Alleen die vertrok pas op dinsdag ipv maandag. Ach, kon ik was meer tijd doorbrengen in Airlie Beach. Dat leek me ook wel leuk. Ik kwam daar om ongeveer 11:00 aan. Het was er echt snikheet. Dus na het inchecken in hostel ‘Beaches’ hen ik gelijk maar een duikgenomen in ‘The Lagoon’ van Airlie Beach. Ook hier is niet echt een normaal strand en bovendien heb je ook hier van die kleine gevaarlijk k.. kwalletjes (stingers). Dus zwemt iedereen in ‘The Lagoon’, of te wel een zeer mooi zwembad vlak voor de kust met een heerlijk grasveld eromheen. ’s Avonds maar even gekeken of er nog wat te beleven viel, maar ik vond de bar die bij m’n eigen lodge hoorde toch echt het gezelligst. Alleen kwam bijna niemand hier boven de 25 uit. Om 00:00 ging ik dus maar weer lekker naar bed.

Maandag 1 december was weer zo’n dag van: ‘weet je, ik doe vandaag lekker geen reet’. Beetje het stadje bekijken, beetje zwemmen, beetje internetten en dat was ‘m wel zo ongeveer. ’s Avonds echter kwam ik vriend Dave weer tegen. Onze Canadese held. Die was net terug van de Whitsundays en had wat mensen op z’n boot leren kennen. Dus gingen we met al die gasten nog even door in een club. Gezellig, maar om 02:00 zocht ik toch echt m’n mandje op, want ik wilde de volgende ochtend nog van alles doen, voordat ik zelf vertrok.

Dinsdag 2 december was het dan zover. Vandaag zou ik zelf gaan zeilen bij de Whitsundays. Ik ben echter ’s ochtends eerst gaan hardlopen. Na 6 km was ik echt helemaal gesloopt vanwege de hitte. Dus snel terug voor een stevig (gratis) ontbijt. Daarna tassen pakken voor de zeiltocht, uitchecken en de overige bagage naar het depot van de zeilorganisatie brengen. Voor de rest moest iedereen zelf voor z’n drank zorgen, dus dat moest nog even worden ingeslagen. Uiteindelijk voeren we om 13:30 weg met de ‘Matador’ uit Airlie Beach. We zaten met zo’n 25 mensen aanboord van dit raceschip. En aangezien het schitterend weer was en er ook nog een windje stond, hezen we al gauw de zeilen. Hij ging als een banaan! Dus zaten we al gauw met z’n allen over de rand van de boot. Geweldig. Verder was het bere gezellig aan boord. Er waren zo’n 10 Ieren, 8 Engelsen, 3 Duitsers, 2 Canadezen en...1 Nederlander. Ja, ik dus! Voertaal was dus duidelijk Engels. Die eerste dag hebben we voor het avondeten ook nog gesnorkeld bij een rif. Die afkoeling kwam wel even van pas, maar ik zag er verder geen nieuwe bijzondere vissen. ’s Avonds bleven we met de boot op die plek naast Cook Island liggen en werden er spontaan allerlei ‘drinking games’ georganiseerd. Tjonge, ik heb er weer een paar mooie spellen bijgeleerd. Ikzelf had een fles Bundi mee aan boord genomen en wat cola.....oja en nog een 6-pack bier. Dus ik kon lang genoeg meespelen. J Die nacht bleef ik met ongeveer de helf van de crew op het dek slapen onder een prachtige hemel vol met sterren..

Woensdag 3 december werd ik al om 05:00 wakker, omdat het al licht werd. Maar ik was toch echt niet van plan om op te staan. Pas toen er om 06:30 koffie werd geschonken kwam ik overeind. Maar om 08:00 hingen er alweer duikflessen op m’n rug. Ik had me namelijk opgegeven om minimaal 1 duik te maken bij de Whitsundays. Met een klein reddingsbootje werden we boven het koraal gedropt. We waren maar met z’n vieren, dus lekker relaxed. Maar ondanks dat vond ik het niet echt een top duik. Het zicht was namelijk niet zo best. Minder dan 10 meter. Maar ja, ik was na de GBR en de S.S Yongala natuurlijk behoorlijk verwend geraakt. Daarna gingen we weer verder met de boot richting het hoogtepunt van deze zeiltrip, namelijk White Heaven Beach. Dit is echt een super mooi wit strand met geweldig blauw water ervoor. Dit is het strand waar ook de film ‘Gold Rush’ is opgenomen. Met het fijne zand schijn je zelfs je tanden te kunnen witten. Ben ik natuurlijk gelijk even gaan proberen, maar ik zie niet echt veel verschil. Hier hebben we 2 uur gezond en gezwommen....zonder stinger suit trouwens. Ja dag, ik ga toch niet in een 3 millimeter dik neopreen pak zwemmen, bij 35 graden en stralend weer. Bovendien deden vele andere mensen het daar ook niet. Het was gewoon een extra veleigheidsmaatregel, die niet echt noodzakelijk leek. Ik heb natuurlijk eerst even met een duikbril gecheckt of hier nog verdwaalde kwalletjes rondzwommen. Ik zag ze niet, dus... Daarna zijn we verder om Whitsunday Island heengevaren en hebben we vervolgens naar een hele mooie zonsondergang gekeken. ’s Avonds begonnen de drinking games weer van vooraf aan. Maar één ding was zeker, er was meer Booz aan boord dan dat we op konden. Vooral de ‘Goon’, goedkope 4 liter pakken wijn, vloeide rijkelijk. Maar geef mij maar ‘Bundi coke’. Da’s tenminste wel drinkbaar. Ook die avond weer lekker op het dek geslapen. Overigens wel met Ierse volksmuziek op de achtergrond, want de Ieren wisten weer van geen ophouden.

Donderdag 4 december zijn we in de ochtend weer terug naar Airlie Beach gevaren. Iedereen was nog een beetje brak aan boord en probeerde een beetje de schaduw op de zoeken. Ikzelf heb ook vooral liggen lezen en proberen te voorkomen dat ik nog meer zou verbranden. Ik ben trouwens behoorlijk bruingeworden aan boord van die boord. Maar dat mocht ook wel een keer. Rond 10:15 waren we alweer terug in Airlie Beach. Maar wel een super ervaring rijker. Die middag heb ik vooral bij èn in ‘The Lagoon” gelegen. In de schaduw dan wel te verstaan. En om 18:10 pakte ik alweer de bus richting Rainbow Beach voor mijn volgende avontuur, nl Fraser Island! Da’s echter wel een stukje rijden. 16 uur! Da’s hetzelfde als vanuit Nederland met de bus naar Noord Spanje. Die avond nog twee films gekeken in de bus en daarna in slaapgevallen.

Nu is het alweer 5 december. Sinterklaas! Maar ja, die is in Nederland, dus die zie je hier nu even niet. Beetje jammer! Ben vanochtend hier in Rainbow Beach aangekomen. Niet echt groot hier, maar de hostel is wel gezellig. Vanmiddag even lekker op het strand gelegen en...er waren hier zowaar golven en een branding. De eerste die ik in lange tijd zag, want ter hoogte van het GBR zijn er dus amper golven en geen branding. Gelijk maar even een duik genomen. Verder wat liggen lezen en boodschappen gedaan. Tja, moet ook eten. Vanavond wilde ik dus dit verhaal op mijn site plaatsen, maar het netwerk ligt er al een paar uur uit. Mooi klote, want ik wilde ook wel weer ens m’n mail lezen. Maar ja, luxe probleem. Morgenochtend probeer ik het wel opnieuw. Nu maar lekker slapen, want het is al 01:30. En morgen wil ik eerst hardlopen en dan naar Fraser Island!

Adios, en bedankt voor al jullie reacties op mijn vorige verhalen. Echt leuk om ze te lezen.

Oja, natuurlijk zijn er ook weer een paar foto’s gemaakt. Kijk maar op:
http://picasaweb.google.com.au/leon.acda