De wereld is ECHT rond!

Het zit er op….ik ben weer bijna een week thuis! Ja echt, ik besef het zelf nog niet helemaal, maar na 7,5 maand reizen ben ik weer terug bij ‘Start’. En aangezien ik alleen maar in Oostelijke richting heb gereisd van continent naar continent, staat voor mij één ding echt vast. De wereld is ECHT rond! Misschien geen zuivere bal, maar wel rond.

Hierbij nog een laatste terugblik en wat statistieken. Maar eerst nog even het laatste deel van mijn reis, namelijk mijn avonturen in Centraal Amerika.

Boottrip naar Panama
Op 28 mei stapte ik dus op een zeilboot van zo’n 12 meter lang van Cartagena (Colombia) richting El Porvenir (Panama). Een 5-daagse tocht. Maar wel over de Caribische Zee en met een 2-daags bezoek aan de paradijselijke San Blas eilanden. Volgens anderen moest dit echt een hoogte punt worden van mijn reis. Want die eilanden zouden echt schitterend zijn. Nou, dat moesten we dan maar doen. We voeren uiteindelijk rond 14:30 de haven uit van Cartagena. Als passagiers waren aan boord een Fins stel, een broer en zus uit Noorwegen, een Fransman en ik. Verder bestond de crew uit Humberto, de kapitein, plus zijn vrouw en kind. We waren dus met z’n negenen. Wij konden met z’n 6-en net aan in de boot slapen en de familie sliep op het achterdek en voer de boot natuurlijk. Al wilde onze Fransman het vak ook graag leren. Dus stond hij regelmatig aan het roer. We gingen weg met mooi weer en weinig wind en zagen een prachtige zonsondergang en de eerste dolfijnen. Maar niet veel later begon het flink te waaien en hadden we hoge golven. Da’s mooi, want dan schiet ’t tenminste een beetje op. Ik vond het prachtig en ben tot 01:00 opgebleven. De vrouwelijke passagiers aan boord werden echter meteen zeeziek. Geen zeebenen, hè. J De twee volgende dagen was er echter weinig wind en voeren we op de motor en dat schiet dus niet op. De tweede dag konden we echter wel lekker van het weer genieten, beetje zonnen, zwemmen, snorkelen en we zagen ook weer een aantal keer dolfijnen die met de boot mee zwommen en veel tonijn dat boven het water uitsprong. De derde dag heeft het echter heel hard geregend. Mooi gezicht, maar erg nat. Dus ik zat liever binnen. In de avond kwamen we aan bij de San Blas eilanden. Pas de volgende dag konden we aan land. Op het eerste eiland bevonden zich slechts een handvol mannen en er stonden slechts twee hutten. Deze mannen bleken van de Kuna-stam afkomstig te zijn die rond deze eilanden veel vissen. Die vis wordt vervolgens doorverkocht aan het vaste land. De San Blas eilanden zijn echt van die platte bounty eilandjes met alleen een paar palmbomen erop. Geweldig! Ik was er vanaf de boot heen gezwommen om een beetje met die mannen te praten en om over het eiland te wandelen. Die middag voeren we verder naar andere eilandjes die er nog tropischer uitzagen. Nu alleen nog even stralend blauw weer en het is helemaal fantastisch. Ook hier hebben we weer gezwommen en gesnorkeld bij het koraal. Op de 5de dag was het inderdaad mooi weer en dan ziet alles er nog net even indrukwekkender uit. Mooie plaatjes schieten dus. Op deze dag voeren we ook naar El Porvenir. Een eiland vlak voor de kust van Panama. Op dit eiland bevindt zich de douane van Panama. Maar mooi geen beambte! ‘Ja, die was waarschijnlijk uitgebreid weekend gaan vieren in Panama City en was al twee dagen niet gezien.’ Twee dagen!! Vandaar dat daar ook zoveel boten lagen te wachten. Zonder stempel in je paspoort mag je namelijk het vaste land niet op. Balen, want ik wilde na 5 dagen wel een keertje verder. Mijn tijd raakte namelijk op. Maar we moesten wachten. Nou dan maar bier drinken met de passagiers van alle andere wachtende boten in het enige hotel (Nou ja hotel? Ze verkochten er vooral bier) op het eiland. Eigenlijk was er op dit eiland niets meer dan een douane gebouw, een landingsbaan, en dit houten hotel. Op dinsdag 2 juni bezochten we nog even een Kuna dorp. Maar daar zijn de mensen zo aan toeristen gewend dat als je een foto wilde maken dat meestal $1,- kostte. Dus dat deed ik niet. Want dat vond ik onzin. Zelfs toen iemand een hondje wilde aaien riep een vrouwtje ‘one dollar’. Ja, het is goed met je!

Zo en dan nu een stukje backpacken voor gevorderden. ‘Hoe reis je door Centraal Amerika in 2 weken tijd?’ Ik had namelijk maar van 2 t/m 15 juni, want dan zou m’n vliegtuig uit Cancún, Mexico vertrekken. Hierbij introduceer ik daarom ‘De alternatieve 11-stedentocht van Centraal Amerika’

(1) El Porvenir
Op 2 juni om 11:00 kwam eindelijk onze vrolijke beambte aan kakken en was dus de start van mijn 11-stedentocht. Hier moest ik dus mijn eerste stempel halen. Daarna nam ik snel afscheid van de groep, want zij zouden nog een dag verder varen, maar daar had ik geen zin en tijd meer voor….Doei!! In een motorbootje vol andere rugzakdragers vloog ik over het water richting het vaste land. Daar stonden al twee 4x4’s op ons te wachten voor een trip door het oerwoud richting de grote stad. Ik viel onder weg in slaap. Energie sparen…


(2) Panama City
De hoofdstad van Panama. Rond 16:00 waren we al in deze grote stad. Iedereen wilde naar hostel ‘Luna’s Castle’, in het oude deel van de stad. Dus dat was makkelijk voor de chauffeur. Nu hopen dat er plek voor je was. Maar haha! Ik had al gereserveerd. Tja, je moet je tegenstanders te slim af zijn soms. Ik had echter nog geen reisgids voor Centraal Amerika en dat leek me niet handig. Is het zelfde als in een drukke stad rondrijden zonder routekaart. De boekwinkel was aan de andere kant van de stad. Dus ik met de taxi erheen. Dat is minder tijdverlies. Terug wilde ik gaan lopen. Maar dat was een klein inschattingsfoutje. Het was echt een klere eind weg! Dus halverwege toch maar weer een taxi. Die avond vooral veel achter internet gezeten, want ik had al 6 dagen geen computer gezien en had veel mail. De volgende dag snel de oude stad bekeken. Het enige echt interessante deel van Panama City. En daarna met een taxi naar Mirador Miraflores bij het Panama kanaal. Tja, toch de attractie van dit land. Dus dat moest ik echt even gezien hebben. Ik vond vooral de film die er werd getoond over de aanleg en het kleine museum wel interessant. Om containerschepen door sluizen te zien gaan is ook wel leuk. Maar dat heeft toch heel veel weg van de sluizen bij IJmuiden, bij mij thuis om de hoek. Daarna heb ik me door dezelfde taxichauffeur laten droppen bij de beroemde ‘Causeway’. Een weg die drie eilanden voor de kust van Panama City, vlak langs het kanaal, met elkaar verbindt. Hier kon je heerlijk mountainbiken met uitzicht op de skyline. Ook zag ik hier weer dezelfde boten de Pacific opvaren. Alleen toen ik een uur later m’n fiets inleverde stond er echter geen taxi voor me klaar. Het was echter 18:30 en moest langzamerhand naar het hostel om m’n spullen te halen, want om 20:00 moest ik me melden bij de busterminal. Nou, dan maar lopen en onderweg een taxi aanhouden. Nou die kwam pas toen het al echt donker was. De beste man zei dat ik snel moest instappen, want volgens hem was het levensgevaarlijk waar ik liep. En nog geen 200 meter later reden we door een ghetto. Mijn hostel was aan de andere kant hiervan. Na een snelle hap in Café Coca Cola (lekker) nam ik de volgende taxi richting de terminal. Maar m’n bus had vertraging en we gingen pas om 21:30 weg…

(3) Bocas del Toro
Een gezellig dorpje op een eiland in de Caribische Zee vlakbij de grens met Costa Rica. Om hier te komen dropte de bus me de volgende morgen om 07:00 in het dorp Almirante. Vanaf hier kon ik een speedboot pakken naar het eiland Colón, waarop Bocas del Toro zich bevond. Een prima plek om even lekker te relaxen en ’s avonds te genieten van de Caribische vibes in één van de vele barretjes. Die eerste dag heb ik eigenlijk alleen het dorpje een beetje verkend en ’s avonds een klein pilsje gehaald. Voor de after-party ergens anders was ik dit keer te moe. De volgende dag was het nogal bewolkt, dus niet echt strandweer. Daarom eerst maar even m’n Ecuador/Colombia verhaal gepubliceerd en daarna gaan mountainbiken. Ik was er vrij zeker van dat er een weg langs de rand van het eiland liep naar het enige andere dorp aan de andere kant van dit eiland. En vanaf daar kon ik, via een grote weg midden over het eiland, weer terug. De weg langs de kust was prachtig, maar het begon helaas wel te regenen. Verder werd de weg steeds smaller en leek ie zelfs op te houden na 15km. Maar ik zag nog een heel smal paadje. Dat ging echter dwars door het dichtbegroeide bos en op een gegeven moment hield ook dit op. Waar is die weg nou toch? Ik die fiets in me nek gelegd en lopen maar. Uiteindelijk zag ik een boertje die zei dat het dorp nog zo’n 20km verder lag. Maar 5km ervoor zou er alweer een fatsoenlijke weg zijn. Wat? Nee toch? Hij wees me de weg en ik kwam uit op het strand. Ik zat ondertussen onder de modder en was redelijk uitgedroogd. Volgens die boer moest ik over het strand tussen de bomen doorklimmen, een rivier oversteken en dan zou ik iets van een weg vinden. En hij had gelijk… een onverharde weg! Vanaf hier zou het nog 30 minuten fietsen zijn. Maar het was al bijna donker, het regende en ik moest nog terug ook! Maar de Wet van Murphy ging weer eens op. Na 10 minuten…lekke band. In ‘the middle of nowhere’! Lopen dus maar weer. Gelukkig bereikte ik na 20 minuten de grote weg en kon ik uiteindelijk met een minibusje mee terugrijden naar Bocas del Toro. Goh, wat smaakte dat eerste blikje 7up lekker…Daarna die kaart nog eens gecheckt. En nee, die weg liep inderdaad niet door tot aan de andere kant van het eiland…Ik was die avond te moe om uit te gaan. Lekker dan. Zit je in een party-dorp, ben je te moe! De laatste dag besloot ik naar een ander eiland in de buurt te gaan. Want daar hadden ze mooie stranden. De boot dropte me echter aan de andere kant van het eiland. Dus ik dacht ik loop wel even om het eiland heen. Na een uur ging ik toch maar terug, want ik dreigde weer in een zelfde val te lopen als gisteren. Die eilanden zijn hier net even groter dan ik had verwacht. Toen had ik het wel gezien daar. En besloot ik weer terug te gaan naar het vaste land. Vanaf hier was het nog maar 35km tot aan de grens van Costa Rica. Dus dat kunnen we hebben!

(4) Puerto Viejo
Een populair oord in het Zuiden van Costa Rica aan de Caribische kust voor met name hippies en surferdudes. Ik kwam hier door met een bus en pick-up truck eerst naar de grens van Costa Rica te rijden, mijn tweede stempeltje halen en vervolgens met een andere bus naar Puerto Viejo. Ik kwam hier pas tegen de schemering aan. Ik wilde graag naar hostel ’Rocking J’s’, want dat moest super zijn. Ja, vooral een SUPER eind weg van de bushalte en geen taxi. Hier kon je slapen in een hangmat of in een iglotentje. Nou…doe dat laatste dan maar. Eén nadeel, je kunt erg goed horen wat de buren doen. Want die tentjes staan namelijk tegen elkaar aan. Hier ben ik ’s avonds nog wel even in het dorp gaan kijken. Het was immers zaterdag. En zowaar een bar met goede live muziek (salsa, merengue). Leuk. Daarna ging iedereen uit z’n dak in een bar op het strand. Ook leuk, maar wel iets teveel Amerikanen daar. De dag daarop hoopte ik te gaan surfen, maar de golven waren niet echt de moeite van het huren van een boardje waard. Bovendien leek het me behoorlijk link zo boven het koraal. En aangezien ik graag weer heelhuids thuiskom. Leek het me verstandiger om door te reizen richting….San José!

(5) San José
De hoofdstad van Costa Rica. Het was maar 5 uurtjes rijden met de bus. Maar verder valt hier geen ruk te doen. Het was meer een verplichte stop, want ik zou morgen namelijk vanaf hier met het vliegtuig vertrekken naar Guatemala. Het regende zelfs toen ik hier om 17:00 aankwam. En ik voelde me eigenlijk voor het eerst een beetje beroerd. Kennelijk was m’n energie level in de ‘kritieke’ fase. Dus eerst maar even 2 uur maffen in het hostel. Daarna wat eten en toen gelijk weer naar bed. Want ik had geen zin om morgen ziek het vliegtuig in te stappen…

(6) Antigua
Een mooie stad tussen 3 vulkanen in het Zuiden van Guatemala. Om hier te komen moest ik op 8 juni om 11:00 eerst met het vliegtuig naar Guatemala City. Dus snel alweer mijn derde stempeltje gehaald en vliegen maar. Ik sloeg dus Nicaragua en Honduras over. Ach ja, in Nicaragua was ik al eens een keer geweest en verder bestaat het leven uit keuzes maken. Rond 14:00 was ik al in Guatemala. Op het vliegveld deelde ik een taxi richting Antigua. Ik vond het een beetje lijken op het centrum van Cuzco, met heel veel mooie klassieke gebouwen. Ik heb die middag dan ook vooral de stad bezichtigd en me daarna getrakteerd op een goed restaurant met live muziek. Erg lekker gegeten. Daarna nog met een man of 10 uit het hostel naar een Ierse pub geweest, maar daar liepen alleen een paar verdwaalde rugzakdragers rond. Dus dat had ik gauw gezien. Bovendien had ik, tactisch als altijd, alvast m’n busticket richting Flores (Tikal) geregeld. Daarom moest ik de volgende morgen alweer om 08:30 klaarstaan.

(7) Flores
De uitval basis in het Noorden van Guatemala voor een bezoek aan de Maya tempels van Tikal. Voor deze bestemming werd ik opgehaald door een minibusje, samen met twee andere Nederlandse meiden die richting de grens van Mexico moesten voor hun aansluitende vlucht daar naar Mexico City. Ik was er gisteren bij dat de dame van de reisagent beweerde dat ze dat makkelijk gingen halen. Maar nu werd door de busmaatschappij in Guatemala City doodleuk tegen ze gezegd dat ze ‘t wel konden ‘shaken’. Kwaad, die meiden! En geen idee hoe ze het moesten oplossen. Na een korte brainstorm besloten ze terug te gaan om die vrouw uit te kafferen en om geld voor een vlucht te eisen….Succes! Maar ook bij mij ging het niet goed. Want mij was een luxe Pullman bus, zonder airco, beloofd. En er stonden twee bussen, een Pullman met airco en iets anders dat ook op een bus leek zonder airco. Die laatste bleek de mijne te zijn. Terwijl ik toch ruim voldoende had betaald om met die andere bus mee te kunnen reizen. Kennelijk zat dat allemaal in die 30 minuten taxirit met z’n 3-en hier naar toe. Wel goed geld verdienen zo. Vond ik het net nog zulke aardige mensen hier. Grrr.. Dus toen maar met die gammele bus richting Flores. Ritje van zo’n 9 uur. Om 20:30 waren we er. Ik was hier eigenlijk maar om één reden. Namelijk het zien van die Maya tempels. Hier ging ik de volgende morgen dan ook al om 05:00 naar toe. Het was namelijk een uurtje rijden en ’s ochtends is het ‘t mooist en..nog niet zo heet. Ik vond die tempels daar echt schitterend. Omdat er al een paar keer mensen naar beneden zijn gekukeld, kan je er slechts enkele beklimmen via speciale trappen. Om 12:00 had ik het hele park wel doorkruist. Daarom ging ik met de bus weer terug naar mijn hostel. Daar pakte ik snel mijn spullen en vervolgens nam ik een minibus richting…Belize!

(8) Belize City
De voormalige hoofdstad van dit land aan de Caribische kust en vooral ’s nachts erg gevaarlijk. Nadat ik bij de grens mijn volgende stempel had gekregen, ging ik hier met een bus naartoe. In dit land wonen trouwens slechts zo’n 312.000 mensen die bijna allen afstammen van één van de eilanden in de Caribische Zee en dus allemaal heel donker zijn. Aangezien ik alleen achter in de bus m’n rugzak kwijt kon, zat ik ook helemaal achterin. Maar dat was nou precies de plek waar alle ghetto jongeren, met tatoes als ’I love ghetto’, ook altijd gaan zitten. Fijn! Ik voelde me helemaal op m’n gemak. Toch waren het uiteindelijk deze jongeren die mij om 20:30 de bus uit hielpen met mijn rugzak in deze iets minder aantrekkelijke stad. Gelukkig bracht de taxichauffeur me ook echt naar een hostel…

(9) Caye Caulker
Een mooi Caribisch eiland voor de kust van Belize, waar ik op 11 juni ‘s ochtends om 08:00 direct met een snelle taxiboot naar toe ging. De enige reden waarom ik namelijk in dit land was, was dat ik wilde duiken in de Blue Hole, één van de beroemdste duikspots in de wereld. Dit is namelijk een rond gat in de aarde van 122 meter diep met een doorsnee van zo’n 300 meter. Hierin bevinden zich vele haaien en die ik wel eens van dichtbij wilde bekijken. Op het eiland bleek echter dat alle boten richting de Blue Hole al om 06:00 waren vertrokken. Moest ik dus een dagje wachten. Dat was niet zo gepland, maar ook geen ramp op dit eiland. In de middag lag ik al lekker te bakken in het zonnetje bij een gezellig strandtentje. De volgende dag wilde ik naar Mexico. Maar ’s ochtends natuurlijk eerst naar de Blue Hole. Echt geweldig. We doken vrij snel naar een diepte van ca. 43 meter en gingen vanaf daar langzaam omhoog. Ik heb er zeker 30 haaien gezien, vooral ‘grey’ en ‘black tips’! Verder natuurlijk ook vele andere vissen. Daarna deden we nog twee andere duiken bij hele mooie koraalriffen, waar we o.a. ook schildpadden zagen. De omgeving is hier ook zo mooi en het water was echt heel blauw! Rond 15:00 waren we weer terug. En niet veel later zat ik alweer op de boot naar het vaste land. Vanaf hier nam ik een bus naar Chetumal in Mexico. Maar niet voordat ik weer een stempeltje kreeg bij de grens…

(10) Chetumal
De Mexicaanse stad aan de grens met Belize. Hier kwam ik rond 20:30 aan. Veel bijzonders was hier ’s avonds niet te doen. Maar om nou nog verder de reizen naar Playa del Carmen zag ik vanavond niet zo zitten.’s Avonds wel even een biertje gehaald, onder het genot van een waterpijp…

(11) Playa de Carmen
Dit is een van de populairste badplaatsen in Yucatán, in het uiterste Zuidoosten van Mexico. Hier zou ik mijn laatste 2 dagen van mijn reis door Centraal Amerika doorbrengen. In verband met de uitgebroken varkensgriep ergens aan de andere kant van Mexico was het hier relatief rustig. Dat kwam goed uit. Want nu kon ik mijzelf mooi trakteren op een all-inclusive arrangement in ‘The Royal’, een van de meest luxe hotels hier aan zee. Zo. Kon ik even lekker bijkomen. Wel ben ik de eerste dag nog naar Chichén Itzá geweest. Dit is misschien wel het beroemdste Maya tempel complex ter wererld. Ook deze vond ik weer erg mooi. Normaal gesproken is het ook hier erg druk. Maar nu viel dat dus reuze mee. Het grappige vond ik eigenlijk dat op andere plaatsen in Zuid en Centraal Amerika had ik mensen gezien met mondkapjes voor op toeristische plaatsen in verband met die varkensgriep. Maar hier in Mexico niet! Waarschijnlijk omdat ze hier van het toerisme leven en de toeristen dus niet onnodig willen bang maken, want dan blijven ze weg. ’s Ochtends op 15 juni zat mijn avontuur in Centraal Amerika erop en haalde ik mijn finish-stempel op het vliegveld van Cancún. Yes! Made it! Op naar Los Angeles en dan naar huis….

Los Angeles
Hier heb ik de laatste 3 dagen van mijn reis doorgebracht. Ik was hier nog nooit eerder geweest, en het leek me wel een interessante stad. Nou, dat viel een beetje tegen. Natuurlijk is het leuk om een keer over Hollywood Boulevard te lopen en ook de stranden in het Zuiden, zoals Huntington Beach en Newport, zijn best mooi. Maar voor de rest is het hier nogal….Amerikaans! Alles ligt ver uit elkaar. Er is geen gezellig centrum. En alles draait hier maar om één ding. Geld! En daar is nu natuurlijk net gebrek aan met die financiële crisis die ZIJ hebben veroorzaakt. Kortom, leuk om even kort gezien te hebben, maar dan gauw weer wegwezen.

Thuis
Ja, en toen was het dus zover. De wereldreis zat er plotseling helemaal op. Ik vloog vanuit Los Angeles eerst naar London en vervolgens met British Airways door naar Amsterdam. Daar werd ik welkom geheten door een groot ontvangst comité met slingers en ballonnen. Erg heel gaaf. Bedankt allemaal! Daarna hebben we met z’n allen mijn avontuur afgesloten met een biertje in de kroeg op schiphol.


En dan nu nog even een korte terugblik en wat statistieken:

Op 3 november 2008 ben ik aan mijn wereldreis begonnen en op 19 juni 2009 weer teruggekeerd. Ik ben dus precies 7,5 maand weggebleven. In deze 7, 5 maand heb ik 15 landen bezocht, nl: Filipijnen, Australië, Fiji, Argentinië, Chili, Bolivia, Peru, Ecuador, Colombia, Panama, Costa Rica, Guatemala, Belize, Mexico en de Verenigde Staten. Alleen in Australië, Costa Rica en de VS was ik wel eens eerder geweest. De andere landen waren dus allemaal nieuw.

Ik heb tijdens mijn reis zo’n 107.500 kilometer afgelegd! Echt waar. Daarmee kun je makkelijk twee keer rond de wereld als je alleen maar zou vliegen. Maar ja, ik ben nogal op en neer gegaan over de aardbol. :-)

· Van die 107.500 km heb ik er zo’n 80.000 km door de lucht afgelegd. Daarvoor ben ik 32 keer in een vliegtuig gestapt en heb ik zo’n 110 uur in een vliegtuig doorgebracht. Dat is bij elkaar dus zo’n 4,5 dag.
· Van de overige 27.500 km heb ik 22.600 km met een bus afgelegd. Ik heb daarvoor zo’n 375 uur in een bus gezeten! Dat is ruim 2 weken! Daarvoor ben ik zo’n 50 keer in een andere bus gestapt. Dus de gemiddelde rit duurde zo’n 7,5 uur. Gelukkig waren de bussen in de meeste landen vrij comfortabel.
· Ook heb 3120 km in 4x4’s of in een gehuurde auto afgelegd. En dat was in totaal ook weer zo'n 70 uur.
· Tot slot zo’n 700 km met een boot. Dit betrof voornamelijk de 400 km tussen Colombia en Panama en het varen tussen de Yasawa eilanden van Fiji. Toch goed voor ruim 5,5 dagen fulltime varen.


Maar ik heb in deze 7,5 maand natuurlijk ook heel veel gedaan en gezien. Hier in het kort een overzicht van alle activiteiten die ik heb gedaan tijdens mijn reis:

· Filipijnen: Advanced Diving Course en lessen kitesurfen
· Australië: duiken (Great Barrier Reef, Yongala wreck), paardrijden, zeilen bij Witsunday Islands, tour Fräser Island, Mojo Surf Camp, Blue Mountains, tour Ayers Rock en Kings Canyon en een tour op Tasmanië
· Fiji: Island hopping Yasawa Islands en shark diving
· Argentinië: bijwonen wedstrijd Boca Juniors, bergbeklimmen op Vuurland en bezichtigen van gletsjer Perito Moreno, hike tocht naar de berg ‘Fitzroy
· Chili: hiking in NP Torres del Paine en beklimmen van vulkaan ‘Villarica’
· Bolivia: tour NP Salar de Uyuni (zoutvlaktes), tour in zeer gevaarlijke zilvermijn en mountainbike tocht op World Most Dangerous Road
· Peru: Inca trail, hiking in Colca Canyon, vliegen over de Nazca lijnen, sandboarding en buggy rijden en tour door het Amazonegebied
· Ecuador: golfsurfen, mountainbiken (Baños, vulkaan Cotopaxi) en Zuid Amerika’s grootste markt bezocht
· Colombia: Pablo Escobar tour, Rescue Diving Course en hiking tour naar Cuidad Perdida
· Panama: zeilen rondom de San Blas Islands, Panama kanaal bezocht en mountainbiken
· Guatemala: bezoek aan Maya tempels bij Tikal
· Belize: gedoken in de ‘Blue Hole’
· Mexico: bezoek aan Maya tempels bij Chichén Itzá

Kortom, echt een hele waslijst.

Ook heb ik tijdens mijn reis genoten van de prachtige natuur, de mooie stranden en vooral van de vele vriendelijke mensen die ik ben tegengekomen in al deze landen. Om dit alles een beetje vast te leggen, heb ik ook een paar foto's geschoten. Slechts 11.000! 8) En verder heb ik flink geprofiteerd van het heerlijke weer dat ik deze 7,5 maand heb gehad. Ik denk dat ik het aantal serieuze regendagen op twee handen kan tellen.

Verder ben ik bijna in al deze landen wel eens uitgeweest en heb ik mooie feesten meegemaakt. Het leuke daarbij zijn vooral de cultuurverschillen die je ziet tussen de verschillende landen. Uitgaan in Azië is toch een heel andere belevenis dan in Australië. En dat verschilt weer enorm van Latijns Amerika. Natuurlijk leer je tijdens zo’n reis ook heel veel mensen kennen. Het heeft me soms verbaasd hoe makkelijk en snel dat vaak ging. Je bent in die landen gewoon één grote backpackers familie. Maar daarnaast leerde ik ook vaak veel locals kennen wat ik nog leuker vond.

Op de vraag wat voor mij nu het hoogtepunt was kan ik eigenlijk maar moeilijk antwoord geven. Want dat hangt af vanuit welke gezichtspunt je ernaar kijkt. Maar hier een aantal uitschieters.
Qua natuur: Whitsundays (Aus), El Nido (Phil), Patagonia (Arg)
Qua avontuur: Inca trail (Peru), Cuidad Perdida (Col), Torres del Paine (Chili), shark dive (Fiji)
Qua cultuur: oriental style (Phil), latin style (Peru)
Qua feesten: Christmas & New Years Eve (Aus), bars & clubs (Peru), beach parties (Ecu)

Tot slot nog even dit over mijn website. Mijn site is tot nu toe al zo’n 6170 keer bezocht!
Ik wil iedereen hartelijk bedanken voor de reacties die ik van jullie heb gekregen op mijn verhalen, maar ook voor de mailtjes en smsjes die ik van jullie heb ontvangen. Waaronder ook de smsjes die ik kreeg nadat ik net weer thuis was gekomen. Ik vond het erg fijn om jullie reacties te lezen. En hoewel sommige verhalen misschien een beetje aan de lange kant waren, hoop ik toch dat jullie ook een beetje hebben genoten van mijn reisavonturen. Ik ben nog opzoek naar iemand die het iets kan inkorten en het vervolgens kan bundelen in boekvorm. Voelt iemand zich geroepen? :-)

Nu het wordt tijd dat ik weer een beetje aan het gewone levensritme ga wennen, want dat viel nog niet mee de afgelopen week. Maar mijn huis is weer ingericht en ik heb de laptop van m’n werk, na crash harde schijf, ook weer up-and-running. Dus we zijn weer klaar voor de strijd!

Natuurlijk wil ik jullie ook nu weer van harte uitnodigen om nog één keer te reageren op dit laatste verhaal. :-)

Hasta luego todos y muchas gracias!

Léon

En ja ja, ook de laatste foto’s staan nu op de site!
Uiteraard zijn die weer te vinden op: http://picasaweb.google.com.au/leon.acda

Oja, en mocht je een persoonlijk mailtje willen sturen.
Mijn email adres is nog steeds: leon.acda@gmail.com