Downunder we go!!

"It's a beautiful day, hey, hey!!"

Hello mates! Ja hoor, we zijn er. Of te wel, ik ben in Australië!!

Ik hoop dat jullie effe tijd hebben want dit wordt een lang verhaaltje...
Oja, wellicht hebben sommige van jullie zelfs mijn vorige verhaal nog niet gelezen, want toen is er geen notificatie uitgestuurd. Dan heb je helemaal nog wat te lezen.. :-)

Eerst nog even terug:
Die zaterdag middag 15 november had ik dus nog 2 uur privéles kite-surfen. En zowaar! Ik voer gewoon verschillende baantjes heen (ca. 250 meter), ging dan op m'n bek, en vervolgens weer terug. Kicken!! :-)
Die avond gelijk maar even het succes gevierd met een lekkere pizza. En omdat ik alleen was, had ik de serveerster maar uitgenodigd aan tafel en getrakteerd op een drankje. Het leuke is dat je dan gelijk veel te weten komt over hoe dingen hier gaan op het eiland en in de Filipijnen. 's Avonds nog even naar wat barretjes geweest en moest ik voor de zoveelste keer hoertjes en omgebouwde gasten van me afslaan. Dat ombouwen kunnen ze hier trouwens verdomd goed (gezicht tenminste). Je moet dus echt niet te veel zuipen :-). Zo sprak ik een Koreaan die er de avond ervoor wat erg laat achterkwam dat ie een man had meegenomen naar huis. Gebruik je fantasie maar. Gadverdamme. Zij, of beter gezegd hij, had 'm vervolgens ook nog 3500 pesos lichter gemaakt (geript).

Zondag 16 november was mijn laatste dag op Boracay. Die wilde ik relaxed doorbrengen. Dus maar even geen kite-surfen vandaag, maar met een tricycle naar verlaten strandjes in het Noorden van het eiland. De eerste vond ik eigenlijk mooier dan White Beach zelf, het populaire strand waar eigenlijk alles gebeurt. En er was hier praktisch niemand, behalve een aap, die mijn muffins wilde stelen, en een verdwaald kind (zie foto's). Daarna bracht mijn privé chauffeur me nog naar een ander strand. Ook verlaten haast, op een paar locals na. Daar heb ik Balut gegeten. Een gekookt eende(n) ei: eerst drink je het sap eruit, als je wilt eet je daarna de feutus op en daarna de rest van het ei-geel en ei-wit. Krijgen jullie al honger! :-) Hier is het in ieder geval een lekkernij. 's Avonds heb ik nog een allerlaatste massage genomen en ben ik nog één keer alle barretjes langs het strand afgegaan. Maar het begon om 01:00 flink te regenen. Toen heb ik maar snel een tricycle terug naar het resort gepakt.

Maandag 17 november was het dan zover. Om 12:00 ging ik met de boot naar Caticlan op het andere eiland. Slik. En om half 2 vloog ik al naar Manila. Daar ging mijn volgende vlucht om 18:30 richting Brisbane. Adios Filipinos. Op naar Australië!

Dinsdag 18 november kwam ik al om 3:30 aan in Brisbane. Op het vliegveld was geen kip te bekennen. Ik moest aan een schoonmaker vragen hoe ik naar Domestic Flights kwam. Bleek dat er skytrain ging naar de Domestic terminal, maar pas om 05:45. Effe wachten dus. Uiteindelijk hing ik om 07:30 weer in de lucht richting Cairns en 09:45 stond ik alweer aan de grond. Het uitzoeken van een hostel ging wat lastig. Alles was vol of voor maar een paar dagen beschikbaar. Uiteindelijk heb ik me laten oppikken door een busje van hostel "Tropical Days". Het zag er best "Tropical" uit, maar wel een kolere end uit het centrum. Ik dacht al gelijk "dit wordt 'm niet", maar door de ophaal service kwam ik onder de eerste 2 dagen niet uit. Vooruit, ik kon in ieder geval slapen. Die middag gelijk de stad verkend (een busje reed heen en weer). Ik had Cairns echt veel groter ingeschat. Het centrum is echter nog geen vierkante kilometer groot. 's Avonds gegeten en gedronken in één van de populaire barren van de stand, 'The Woolshed'. Hier gaat het 's avonds meestal behoorlijk los en het is er meestal afgeladen met backpackers. Ik deed ook gelijk maar mee met de goudvis race. Voor 5 AUD$ huurde ik de Australische goudvis (de Nederlandse was al vergeven) en ik moest zorgen dat mijn goudvis sneller een stuk van 2 meter aflegde dan die van mijn tegenstander. En dit met behulp van...een rietje. :-)
Ik stond dus mooi in de finale voor een gratis bungi jump. Maar helaas de finale verloor ik. Die Amerikaanse vis zwom vanzelf al naar de overkant...Grrr. Verder nog een paar Nederlanders ontmoet, waaronder de huurster van de Nederlandse goudvis. Die had van mij verloren. Maar ja, ze was toch een Rotterdamse Feijenoord fan. :-)

Woensdag 19 en donderdag 20 november heb ik, net als vorige week, 2 snipperdagen genomen. Eigenlijk weinig bijzonders gedaan. Woensdag een beetje bij 'The Lagoon' gehangen. Dat is een mega zwembad met een grasveld aan zee en is voor iedereen vrij toegankelijk. Best cool! En dat is precies wat je hier nodig hebt. Want anders dan mijn vrienden 1000km verder op heb ik tot nog toe alleen maar zonnig en snikheet (lees benauwd) weer gehad. Donderdag heb ik mezelf nog wel even verhuisd van 'Tropical Days' naar 'Gilligan's'. Eigenlijk 'het backpackers hostel' van Cairns en hartje centrum. Verder ben ik donderdag een halve dag bezig geweest met het boeken van alle tripjes voor de komende 3 weken. 's Avonds nog wel wat barretjes verkend en net als Tim en Steef de Bundaberg rum ondekt...;-)

Vrijdag 21 november ging mijn wekker weer veel te vroeg. Om 5:50 moest ik me nest uit, want ik had een duiktrip geboekt naar de Great Barrier Reef (GBR) vanaf Port Douglas, zo'n 80km ten Noorden van Cairns. Van daaruit gaan ze namelijk naar een mooier deel van het rif. Pas rond 09:00 vertrok de boot. Het was echt weer schitterend weer, dus ik moest wel effe smeren. Ik heb daar samen met ca. 10 anderen op 3 plekken gedoken. De rest aan boord (40 Koreanen) ging snorkelen. En ja hoor, bij de tweede duik zag ik mijn eerste haai. Hij was slechts 1 meter lang, maar toch...Bij de derde duik was het helemaal raak: direct weer een rif haai van ruim 2 meter, een enorme zeeschilpad, een enorme murene, mega-pappagaai vissen, etc. Top dus! Verder hadden we heerlijk buffet aan boord. Op de terugweg lag ik al gauw in de bus te pitten. Oja, onze badkamer ruikt nu wel lekker. Ik liet een fles Hugo Boss uit m'n toilettas tippen, maar de plavuizen gaven niet mee!

Zaterdag 22 november was weer een relax dagje. Althans, ik moest wel weer even langs mijn travel agent 'Peter Pan', want mijn voorgenomen reisplan ging niet geheel lukken. Sommige dingen waren op de door mij gekozen dagen volgeboekt, zoals de Yongala duik naar een wrak dat in 1911 is gezonken en op 30 meter diepte ligt. Alles maar weer opschuiven dus. 's Avonds weer wat kroegen afgeweest. T'is per slot van rekening zaterdag. Ik ben geeindigd in de Mad Cow, een kroeg gevuld met Australische locals. Hier ondekte ik de gouden Aussie regel: 'een avond niet naar de klote is een avond niet gestapt'. Mannen, vrouwen (nee, kinderen niet), maakt niet uit. Alles gaat hier gewoon lam. Vaak gaan de wel toonbare vrouwen op de bar dansen. Echt hoor, de meeste vrouwen zijn hier niet knap, niet lelijk, maar knap lelijk!!. Komt waarschijnlijk omdat dit een beetje het Drenthe van Australië is.

Zondag 23 november stond m'n wekker weer op standje vroeg, want ik ging vandaag voor 2 dagen naar Cape Tribulation, een van de weinige plaatsen op aarde, waar je het regenwoud tegen de Oceaan aan kunt zien liggen (moeilijk zinnetje). Zou om 07:25 worden opgehaald, maar ben om 06:45 eerst nog even gaan hardlopen, ondanks de 28 graden celcius (ja, ja). Ik was natuurlijk weer net op tijd terug. Dus ik dreef na het douchen zo de bus in. Daar kon echt geen airco tegenop. Toch kreeg ik al gauw gezelschap van de 20 jarige praatgrage Sisi uit Zweden (nee, niet van de film). Ik zat namelijk voorin en had de ruimste plekken. Hoewel het zweet van m'n lichaam afgutste zaten we onderweg lekker te praten. Wel fijn, want we moesten, met 1 tussenstop, zo'n 3 uur rijden naar Cape Tribulation. Voordat we bij het hotel aankwamen, zijn we met een boot op jacht gegaan naar krokodillen (met wat fantasie en een goede camera lens, zagen we er 2) en hebben we een wandeling gemaakt door het regenwoud. Rond 13:00 waren bij het Beach hotel. Zag er goed uit en het had een koud zwembad! Die middag heb ik met Sisi nog een wandeling over het mooie strand gemaakt. Je waant je hier echt op een onbewoond eiland met een regenwoud en palmbomen vol met echte kokosnoten. Dat werd dus gelijk onze missie: een kokosnoot vinden die nog niet was opengesneden. Op Myall Beach vond ik er één. Met pijn en moeite kreeg ik 'm open. Maar deze was niet echt vers....wat een lucht! Maar wel lachen, dus even op de foto. Toen heb ik geprobeerd er één uit de boom te gooien met oude kokosnoten. Hoewel ik regelmatig raak gooide vielen ze niet naar beneden. Tot groot vermaak van Sisi. Toen maar andere middelen gebruiken: stukken hout en zelfs een loodzware bamboe stok van wel zo'n 8 meter lang. Maar die moest nog wel 2,5 meter omhoog gegooid worden om de kokosnoten te raken. Dat lukte, maar er kwam niets naar beneden. Ondertussen was ik natuurlijk drijfnat van het zweet. Tevergeefs liepen we weer terug. Vond ik onderweg alsnog zo'n ding op de grond. Dus ik 'm splijten op een rots. En ja hoor, heerlijk kokossap en verse kokos. Toen was ik helemaal de held van Sisi ("you're my hero")...Held?....Ik had godv. d'r vader wel kunnen zijn (theoretisch dan). 's Avonds hebben we met zo'n 20 man een begeleide nachtwandeling gemaakt door het regenwoud. Best grappig. Je ziet dus echt geen moer als iedereen z'n lantaarn uit doet. Zelfs niet of er iemand 10 cm van je vandaan staat. Als je dus niet scheen in de richting die je liep, hing je al gauw in een flink spinneweb met joekels van spinnen (leuk hè, dames). Voor de rest zagen we allerlei reptielen, insekten en meer van dat soort gespuis.

Maandagochtend 24 november ging ik 3 uur paardrijden met 5 andere gekken. Het was namelijk snikheet! Maar ok, rijden over het strand (ik zag veel sting rays zwemmen) en door het regenwoud is best leuk. Maar de duik in een koude bronwaterpoel kwam niet slecht uit. Verder wilde ik graag galoperen. Maar dat bleek je bij 35 graden niet te vaak met die beesten te moeten doen. En de keren dat we het deden moest ik achter een Engelse doos blijven, die gezegd had dat ze experienced was. Maar ze kon voor geen meter kon rijden. Ach...het is maar een spelletje.
Rond 13:00 werden we weer met een busje bij het Beach hotel opgehaald en gingen we nog langs een mooi viewpoint en een gorge, waar je weer een duik kon nemen. Vervolgens gingen we via Port Douglas weer terug naar Cairns. Ik had gisteravond geen zin om te stappen. Dus heb ik tot ver na middernacht mijn reisverslag bijgewerkt...

En toen was het alweer dinsdag 25 november. Vanochtend alweer om 08:00 hardgelopen. Voor de rest nog weinig gedaan. Ik ga denk straks nog even naar 'The Lagoon', want de zon schijnt weer volop hier. Dan kun je toch niet zoveel anders doen. Behalve internetten, want de airco staat hier flink te loeien. :-)

Oja, morgen komen Tim, Steef en Paula hier aan. Dus dan gaan we samen even wat eten en daarna een biertje of Bundi drinken denk. Donderdag zal ik dan naar het Zuiden vertrekken. Wordt wel een keer tijd ook want Cairns ken ik zo langzamerhand wel....

Tot slot nog even dit.
Foto's!! Ik heb ze eindelijk op Picasa geplaatst. Hierbij de link: http://picasaweb.google.com.au/leon.acda

Hasta luego!!