Het zit er echt op..
Door: Léon
Blijf op de hoogte en volg Léon
03 Januari 2010 | Filipijnen, Manilla
Maar voordat het zover was hebben we eerst nog een behoorlijke turbulente periode mogen doormaken want de installatie van de door Staatsolie gekozen Oracle software ging nu niet bepaald VANZELF!!!! Wat een gezeur was dat zeg! Nicolas, onze Oracle expert, kreeg het maar niet voor elkaar. Zelfs met veel extra hulp vanuit AO Argentinië en matige hulp van Oracle zelf uit 4 landen(!) wilde het na 3 weken nog niet aan de praat! De volgende keer mag Oracle dit gedeelte dus lekker zelf doen. De grap was mooi wel dat we hierdoor onze vrije weekendje wel een beetje op onze buik konden schijven, want officieel van 27 november al onze deadline. Nou….dat gingen we zoiezo niet halen, want op 27 november werkte het systeem nog niet eens. Laat staan dat we een Proof of Concept klaar hadden.
Wel heb ik nog even de halve marathon van Paramaribo meegepakt. Daar had ik per slot van rekening toch flink voor getraind, zowel bij Letitia Vriesde op de atletiekbaan als met mijn nieuwe loopmaatje Marianne, die voor de hele marathon trainde. Maar na de laatste training van 30 km (zie vorige verhaal) hield ik dat toch maar voor gezien. Het was wel weer een hele belevenis hoor. Het begon op zaterdag 21 november om 17:00, met een grote militaire fanfare vooraf. Ik liep, ondanks de hitte trouwens wel lekker en had op het eind zelf nog over. Eindtijd 1:42:30. Niet slecht toch bij 30 graden?
25 november is het Onafhankelijkheidsdag in Suriname, want toen waren ze eindelijk bevrijd van die Nederlanders. Dan is het dus groot feest in de stad. Maarrrr….helaas! Wij zaten de hele dag op kantoor. Niet dat ik iets aan die installatie kon doen. Maar ja, moet toch solidair zijn hè als projectleider. Bovendien kon een beetje meer toezicht op het werk langzamerhand ook niet zo’n kwaad.
Ook ben ik deze week op visite geweest bij Kurt van Essen, een oud collega, die nu in Suriname woont met z’n vrouw. Hij is tegenwoordig directeur van de grootste bakkerij van het land en woont echt in een kast van een huis, vlak naast die van z’n ouders. Echt leuk om hem weer eens te ontmoeten na zo’n 8 jaar. Maar hij is nog weinig veranderd, behalve z’n Surinaamse accent. :-)
Ook in het weekend is er gewoon gebuffeld. Maar zaterdagavond werd er ook gefeest. Federico en ik waren uitgenodigd voor een modeshow in het congrescentrum. Nou, dat leek ons wel wat. Vooral Fede wilde heen, want z’n Franse en Amerikaanse vriendinnetjes deden mee op de catwalk. Het was uiteindelijk ook erg leuk. Het was voor een goed doel en alles werd gepresenteerd door Henna Draaibaar (NOS correspondent). Het zag er allemaal behoorlijk professioneel uit. Daarna zijn we met z’n allen in ‘Sha Sha Shu’ beland, de grootste discotheek van het land.
Op 30 november zat het er voor Federico op in Suriname en moest ik samen net Nicolas de laatste loodjes van het project afronden. Fede zou ons vanuit Argentinië nog wel ondersteunen, maar moest eerst even wat examens maken. Ach, ben je 30, heb je nog steeds je studie niet afgemaakt. Gelukkig hadden we dat weekend net het meeste aan de praat gekregen. Dus kon Nico alleen verder.
Op 3 december ben ik zelf ook even naar Nederland gevlogen, want ik had al maanden beloofd dat ik dit jaar wel erbij zou zijn met Sinterklaas en mijn moeders verjaardag. Dus tja, dan maar even op en neer. Was ook wel even leuk om terug te zijn, want ondanks dat je in Suriname ondertussen al aardig wat mensen kent, ben je nog steeds redelijk op je zelf of met je collega's. En mams was ook heel blij! :-)
Maar 8 december zat ik alweer in het vliegtuig terug naar Paramaribo. Nico zei dat ie daar alles onder controle had. Mooi dus ik ging vol vertrouwen heen. Maar bij de eerste brieving op dinsdagavond zakte de moed me alweer in de schoenen. ER LAG NOG BERGEN WERK!!! Het zou echt kiele kiele worden dat we op 11 december echt die eindpresentatie zouden kunnen geven. Maar het moest gewoon. Dus woensdag avond verlieten we het kantoor om 23:00 en donderdag om 01:00! Vrijdagochtend zaten we er vervolgens alweer om 05:45. Want om 08:00 was de eindpresentatie en alles moest gereed zijn. Gelukkig had Nico me op donderdag, bij de try-out voor het projectteam, positief verrast met zijn presentatietalent. Dus ik had hoop op een goede afloop. De eindpresentatie verliep uiteindelijk redelijk tot goed. Alleen had Staatsolie gehoopt dat het rapportagesysteem nog gebruiksvriendelijker was. Dat snapte ik best. Maar ja, daarvoor moet je bij Oracle zijn!!
Tja, en toen was het dus afgelopen in Suriname en was het dus afscheid nemen van iedereen bij Staatsolie. Vooral ook van de dames van de kantine, want die waren, vooral Shirley, echt super leuk en aardig. Altijd lachen met die dames. Verder zeiden velen dat ze hoopten dat ik weer eens terug zou komen. En ik moet zeggen dat ik dat ook hoop, want ik vind Suriname een bijzonder mooi en vriendelijk land. Daarna was het natuurlijk ook afscheid nemen van Nicolas, een hele vriendelijke Argentijn die ondanks alle problemen toch bleef volhouden. Klasse!
Uiteraard moest ik weer haasten om mijn vliegtuig te halen. Ik had de shuttlebus al gemist, maar gelukkig wilde Marianne me wel wegbrengen en hebben we zelfs nog tijd gevonden om samen een biertje te drinken op het vliegveld. Om 17:30 steeg ik vervolgens voor de laatste keer (voorlopig) op vanuit Suriname richting Nederland….
Tja, en toen was ik alweer bijna jarig! 35 jaar. Shit hé, het gaat nu echt hard. Op mijn verjaardag ben ik lekker wezen uiteten met Marcela in een besneeuwd Utrecht. Weer eens wat anders na al die hitte. Zondag 20 december ook nog een klein wijnfeestje thuis gegeven ter ere van mijn verjaardag. Erg gezellig.
En toen was het alweer tijd om te vliegen. Dit keer richting Istanbul in Turkije for een workshop bij het telecombedrijf Avea. De vlucht had maandagmiddag wel 2 uur vertraging vanwege alle sneeuw op de startbaan. Daarom kwam ik pas om zo’n 21:00 locale tijd aan. Maar mijn collega Hans trof het nog slechter. Hij zou pas om 23:20 vliegen maar vertrok pas rond 01:00 ofzo en was de volgende morgen om 06:00 in het hotel. En om 09:00 moesten we al een workshop geven van zo’n 6 uur lang. :-)
Toch is workshop prima gegaan en wellicht levert dit weer een nieuwe klant op voor onze Turkse collega’s. Verder nog even ons Atos Origin kantoor ter plekke bezocht en lekker gegeten aan de Bosperus. ’s Avonds ook nog even de Ayasofia en Blauwe Moskee bezicht. Ja, Istanbul is wel een hele mooie stad. Jammer dat ik niet wat meer tijd had. Maar ja, ik vloog 23 december alweer terug naar Nederland.
En nu….nu zit ik gewoon in de Filippijnen. Terug op het eiland Boracay waar ik tijdens mijn wereldreis ook al was. Hier ontmoette ik Marny. En dat is dan ook de reden waarom ik hier weer terug ben. Het is hier weer fantastisch! Ook Tim en Paula zijn hier op 31 december aangekomen en we hebben samen oud & nieuw gevierd. Erg gezellig! Nu sta ik op het punt om met Marny door de Filippijnen te gaan trekken. Over 4,5 uur gaat ons vliegtuig en dan gaan we eerst naar het Noorden om de wereldberoemde rijstterassen te bezoeken. Vervolgens richting de actieve vulkaan Mayon en de Walvishaaien in Donsol. Daarna zien we wel weer.
Maar hier ga ik voor de verandering maar eens niet een heel reisverslag van bijhouden. Ik heb nu vakantie! :-)
Tot slot wil ik iedereen nogmaals een heel gelukkig 2010 wensen. Maak er een mooi jaar van. Doe ik ’t ook.
Paalam!
Léon
P.s.
En ook nu weer staan er foto’s op mijn website.
Uiteraard zijn die weer te vinden op: http://picasaweb.google.com/leon.acda
Mocht je een persoonlijk mailtje willen sturen.
Mijn email adres is nog steeds: leon.acda@gmail.com
-
03 Januari 2010 - 13:01
Mum & Dad:
Je hebt het gezellig,zo te zien. Allemaal een heel mooi 2010 toegewenst. -
03 Januari 2010 - 17:16
Peter En Laura:
Hoi Léon
Veel plezier en een heel gelukkig 2010 -
03 Januari 2010 - 17:16
Peter En Laura:
Hoi Léon
Veel plezier en een heel gelukkig 2010 xxLaura -
03 Januari 2010 - 17:17
Peter En Laura:
Hoi Léon
Veel plezier en een heel gelukkig 2010 xxLaura
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley