Plaats 9 van de 21!!

Zo! We zijn weer heelhuids teruggekomen in de bewoonde wereld van Suriname. En met een 9de plaats van de 21 equipes in de Internationale klasse hoeven we ons denk niet echt te schamen, toch? :-)

Maar wat een fantastisch avontuur was dat zeg! Echt heel gaaf om mee te maken. Ik heb ook gelijk maar wat lijntjes uitgeworpen om er volgend jaar weer bij te kunnen zijn. En dan wel met ervaring!

Ik zal even een korte samenvatting geven van het verloop van de Staatsolie Savanne Rally 2009.

Het begon allemaal met de start vanaf het Onafhankelijkheidsplein. Eerst werd er een vlaggenparade gehouden door de deelnemers van de verschillende landen. Aangezien Federico de enige Argentijn was, gingen wij samen mee in de stoet met een Argentijnse vlag. Gelijk vele camera’s op ons gericht, want er had nog nooit eerder een Argentijn deelgenomen aan de Rally. Daarna werd het volkslied gezongen door…ja ja…Demaru. Die er vervolgens ook nog “Een tuintje in mijn hart” achteraan zong. Vervolgens brak er een groot vuurwerk los. En maakte alle deelnemers zich langzaam op voor de start. Iedere minuut vanaf 21:00 zou er een auto vertrekken vanaf het podium. Wij waren nummer 85, dus wij waren pas anderhalf uur later aan de beurt. Mooi nog even de tijd om de auto goed in te richten en onze Toyota Prado op te sieren met een Atos Origin vlag en onze Atos Consulting Kermit, die trouwens heel veel bekijks trok. Op de één of andere manier wilde iedereen ‘m op de foto zetten.
En toen…om 22:25 precies….waren wij aan de beurt. Ik zou het eerste stuk rijden, dus ik reed de auto het podium op. We werden nog even snel geïnterviewd aan beide zijden van de auto voor live televisie. En een minuut later reden we al toeterend de nacht in…

Toen begon het avontuur pas echt. We begonnen met een kompasrit (pittig), daarna een ingetekende route op een hele vage kaart (pittiger) en daarna de weg in het donker zien te vinden met behulp van foto's van de omgeving (niet te doen!). Toch, we begonnen goed, maar raakte eenmaal bij die foto’s even flink de weg kwijt. En dat midden in de nacht. Probeer je dan maar eens te oriënteren. Met meer geluk dan wijsheid zagen we plots de Shell-pomp waar de volgende rit zou beginnen. Dus daar de route maar weer opgepakt. We hadden wel veel tijd verloren en dat kostte ook véél punten! Maar daarna begon het pas echt goed te lopen en wisten we bijna alle opdrachten binnen de tijdlimiet te volbrengen.

Ik was wel helemaal gesloopt op zaterdagmiddag, want we hadden de hele nacht dus doorgereden. Aan het einde van de middag kwamen we aan bij Berg & Dal. Een mooi ressort met daarnaast een flink strand aan de Suriname Rivier. Hier sliepen we in een tent, zonder matje en/of slaapzak. Want die hadden we simpelweg niet bij ons. De volgende dag was ik dan ook gebroken, nadat ze ons om 05:30 met veel knal vuurwerk en vuurpijlen hadden wakker gemaakt!!

De zondag was het echt alleen maar Rally rijden door de Savanne over vele rode en witte zandvlaktes en dwars door stukken oerwoud. Dat vond ik echt super. Vooral omdat we steeds beter werden in het vervullen van alle opdrachten. Zondagavond kwamen we weer aan bij Berg & Dal. Daar werden Federico en ik vervolgens gevraagd om mee te doen aan een uitzending over de Rally. Samen met nog een Frans Guyaan werden we een kwartier lang geïnterviewd aan een tafel met veel camera's op ons gericht. En dat allemaal voor live televisie! ;-) Daarna kwamen er dan ook snel allemaal SMSjes binnen en moesten we na afloop van de Rally zelfs nog met een aantal mensen op de foto! Haha! Na ons optreden werden we getrakteerd op een traditionele dansshow rondom een groot kampvuur door een van de locale stammen uit deze omgeving. Het zag er indrukwekkend uit. Vooral toen ze hun show eindigde met het uitstampen van het kampvuur met blote voeten. Lijkt mij heet. Op maandag moesten we er voor de laatste keer weer tegenaan. Ook dit werd weer een prachtige dag. Mede door het weer, dat al drie dagen flink mee zat. Zon, zon en nog eens zon. Gelukkig hadden we airco, airco en nog eens airco in de auto.

Uiteindelijk zijn we dus als 9de geëindigd van de Internationale klasse waarin 21 teams zaten. Redelijke score vonden wij. Vooral als je weet dat de meeste internationale teams al voor de zoveelste keer deelnamen en dus ook goed op de hoogte waren van alle trucks die de organisatie in het parcours kan verwerken en ook hád verwerkt. Daar stonken wij natuurlijk steeds met open ogen in. Ook dat heeft ons heel veel punten gekost.

Maandagmiddag 7 november waren we gefinisht en op woensdagavond was de prijsuitreiking in het Krasnapolsky Hotel. Natuurlijk ook leuk om even bij te zijn, want dan zie je ook iedereen weer even terug. Zondag was iedereen namelijk vrij snel vertrokken nadat ze waren gefinisht, omdat iedereen bekaf was. Helaas gingen we dus niet met één van de bekers naar huis. Maar dat lag ook niet helemaal in de lijn der verwachting.

Ja, en toen begon de harde realiteit weer, want we hebben hier ook nog een project af te ronden. En er was, en is, nog een hoop te doen! Daar hadden we toen nog 3 weken voor, maar ondertussen zijn dat er nog maar 2! Aangezien het installeren van alle software niet zo eenvoudig ging, zijn we ook afgelopen zaterdag bezig geweest. Want we hebben deze week vol nodig om alles te configureren en te programmeren. Althans mijn Argentijnse collega’s natuurlijk, want ik heb daar de ballen verstand van. Maar ik hoef me ook niet te vervelen, want er moeten ook nog wat rapporten en een eindpresentatie worden opgeleverd.

Door al deze werkzaamheden, zat een weekendje naar Frans Guyana er even niet in. In plaats daarvan ben ik vrijdagavond maar weer eens gaan hardlopen. Ik wilde nog één keer checken of ik in staat was om de Marathon van Paramaribo komend weekend te lopen. Ik zou daarom om 17:00 samen met een Surinaamse dame een rondje van 25 km gaan lopen. Hoewel ik me bij de start qua tempo moest inhouden, wel zo sociaal, liep ze me na zo’n 15 km helemaal zoek! Ik kon niet meer. Het was dan ook nog steeds ruim boven de 30 graden en ik had het gevoel alsof ik op twee sponsen liep. Zo doorweekt van het zweet waren mijn schoenen. Conclusie: Ik loop dit weekend NIET de Marathon!
Misschien doe ik wel mee met de halve Marathon, maar alleen als we geen plannen hebben om een weekendje weg te gaan.

Verder zijn we op zaterdagavond naar een leuk feestje geweest in de tuin van een hotel, met veel DJ’s en…een groot zwembad. Daar lagen al gauw een hoop Nederlanders en een Argentijn in te drijven. Maar ik zelf had besloten het droog te houden. Op zondag zijn Nicolás, onze Argentijnse ontwikkelaar, en ik samen naar “Overbridge” geweest. Dit is ook een mooi strand ergens langs de Suriname Rivier. Je kunt daar ook zwemmen. Maar wel binnen de netten blijven, want daar buiten zwemmen…de Piranha’s :-)

En dan vanavond nog. Zojuist hebben Nicolás en ik Federico even uit z’n bed getrommeld. Het was namelijk 00:00 en hij is vandaag jarig! Dus 3 cocktails besteld bij de bar en zingen maar. Altijd leuk dat soort grappen..Morgen wordt er nog even een chocoladetaart bezorgd op het werk en ’s avonds wordt er ergens voor hem..en voor ons..gekookt. Dus da’s mooi. Hoeven we het zelf niet te doen… :-)

Zo dat lijkt me wel weer een aardige update, al zeg ik het zelf. Deze week zijn we dus weer flink aan het knallen bij onze opdrachtgever en komend weekend zien we wel even hoe de vlag erbij hangt. Maar dat horen jullie wel in mijn laatste verhaaltje over deze boeiende reis.


Saludos para todos!

Léon


P.s.
Bedankt trouwens weer voor jullie reacties! Helemaal top!
En mocht je ook nu weer iets kwijt willen. Mag altijd! :-)

En ook nu weer staan er foto’s op mijn website.
Uiteraard zijn die weer te vinden op: http://picasaweb.google.com/leon.acda

Mocht je een persoonlijk mailtje willen sturen.
Mijn email adres is nog steeds: leon.acda@gmail.com